Dziecko z mutyzmem wybiórczym potrzebuje:

Dlatego:

Pomocy

O Nie ignoruj jego potrzeb. Zaniedbywanie praw i potrzeb dziecka jest niezgodne z zasadami etyki zawodowej.

Wsparcia i zrozumienia

O Powiedz mu, że rozumiesz, jak trudne jest dla niego mówienie i jesteś gotowa/y pomóc mu w pokonywaniu milczenia.

Bliskiej, zaufanej relacji, opartej na poczuciu bezpieczeństwa

O Nawiąż z dzieckiem kontakt w bezpiecznym dla niego otoczeniu, np. podczas krótkiej wizyty w domu, która będzie polegać np. na wspólnej, prostej grze.

ONie stosuj wobec niego trików, sztuczek i forteli. Bardzo łatwo jest stracić zaufanie dziecka, zaś bardzo trudno jest je odbudować.

Wrażliwości i wyczucia

ONie wystawiaj go na zbyt duże próby.
O Lepiej postaraj skonsultować się z nim i wspólnie dostosujcie rozmiar wyzwań do jego możliwości.

O Powstrzymaj się od zbyt entuzjastycznej reakcji na jego sukcesy. Chwalenie w obecności innych osób może wzmagać napięcie i powodować regres.

Poczucia własnej wartości i pewności siebie

O Daj mu do zrozumienia, że jest ważne poprzez pytanie go o jego zdanie, dawanie przestrzeni do bycia w grupie.

O Dawaj mu okazje do zaistnienia w grupie.

Poczucia, że jest ważnym członkiem grupy

O Nie pomijaj go w rozmowach z innymi dziećmi, dawaj mu okazję do wyrażania siebie, np. poprzez rysunek, granie na instrumentach muzycznych.

O Jeśli wciąż milczy, komentuj to, co się dzieje, opowiadaj mu, odzwierciedlaj jego uczucia, pokazuj mu, że jest dla Ciebie ważne, a jego obecność miła.

Cierpliwości i niewywierania presji na mówienie, która odnosi przeciwny efekt

O Nie obwiniaj się, jeśli dziecko nie rozmawia z Tobą. Milczenie to objaw choroby, a nie okazywanie niechęci wobec Ciebie.

Okazji do komunikowania swoich potrzeb, opinii, niekoniecznie poprzez mowę

O Stwarzaj sytuacje, w których dziecko będzie miało możliwość podjęcia decyzji, wyrażenia swojego zdania, dokonania wyboru.

Skoordynowanej pomocy specjalisty, nauczyciela, rodziców

O Dbaj o swoje zaangażowanie w pomoc dziecku.
O Informuj rodzica o funkcjonowaniu dziecka w przedszkolu/szkole.

Poszanowania jego trudności

O Unikaj rozmów na jego temat w jego obecności. Rozmawiaj z rodzicami na osobności.

Rodziców, którzy będą dla niego solidnym wsparciem

O Postaraj się zrozumieć, że informacja o trudnościach dziecka bywa dla rodziców trudna i potrzebują czasu, by się z nią oswoić.

Ułatwień w komunikowaniu się z Tobą

O Próbuj nawiązać z nim indywidualny kontakt, w zaciszu, z dala od grupy.

O Zachęcaj je do kontaktu za pośrednictwem gestów, żartu, prostych gier, wyliczanek…

O Korzystaj z pomocy pośredników (adwokatów), za pośrednictwem których możesz komunikować się z dzieckiem.
O Rezygnuj z ich pomocy, jeśli czujesz, że dziecko poradzi sobie w bezpośrednim kontakcie z Tobą.

O Stosuj stopniowanie trudności w komunikowaniu się:

1. Od pytań zamkniętych (tak/nie) do otwartych.
2. Od gestów (wskazywanie, kiwanie głową) do prostych dźwięków, następnie słów, zwrotów i bardziej złożonych zdań.

Ułatwień w komunikowaniu się z innymi dziećmi

O Stale poszerzaj krąg osób, w towarzystwie których dziecko czuje się gotowe mówić.

OWspieraj je podczas przerw lub np. zmian sali, czy rozkładu dnia, kiedy może się czuć szczególnie zagubione.

Ułatwień w zaspokajaniu potrzeb fizjologicznych

O Zwróć uwagę, czy je, pije, odwiedza toaletę podczas pobytu w przedszkolu/szkole.

Obniżenia poziomu lęku

O Wykorzystuj relaksacyjne techniki pracy.

O Wprowadź elementy rutyny, przewidywalny plan dnia, stały system pracy.

Spontaniczności, rozluźnienia

OZachęcaj do spontaniczności poprzez ćwiczenia fizyczne, swobodną ekspresję, prace manualne.

O Staraj się rozluźnić atmosferę pracy, żartuj, wykorzystuj swoje poczucie humoru.

OUnikaj nacisku na perfekcyjne wykonywanie zadań. Dziecko potrzebuje pewności, że popełnianie błędów nie musi wiązać się z negatywną oceną (np. poproś o wykonanie jak najbrzydszej pracy).

O Angażuj dziecko w zadania, które można wykonać na wiele równie dobrych sposobów, w których nie istnieje jedna, właściwa odpowiedź.