Dziecko z mutyzmem wybiórczym potrzebuje:

Dlatego:

Pomocy

O Staraj się zidentyfikować jego trudności i znajdź profesjonalną pomoc. Mutyzm wybiórczy nie minie samoistnie, dziecko z niego „nie wyrośnie”.

Wsparcia i zrozumienia

O Powiedz mu, że rozumiesz, jak trudne jest dla niego mówienie i jesteś gotowa/y pomóc mu w pokonywaniu milczenia. Daj mu do zrozumienia, że może liczyć na Twoją pomoc.

Bliskiej, zaufanej relacji, opartej na poczuciu bezpieczeństwa

O Szanuj wszystkie jego emocje i nie umniejszaj ich znaczenia. Doceń, że dziecko dzieli się nimi z Tobą.

O Nie stosuj wobec niego trików, sztuczek i forteli. Bardzo łatwo jest stracić zaufanie dziecka, zaś bardzo trudno jest je odbudować.

Wrażliwości i wyczucia

ONie wystawiaj go na zbyt duże próby.
O Lepiej postaraj się wspólnie dostosowywać rozmiar wyzwań do jego możliwości.

O Powstrzymaj się od zbyt entuzjastycznej reakcji na jego sukcesy. Chwalenie w obecności innych osób może wzmagać napięcie i powodować regres.

Poczucia własnej wartości i pewności siebie

ODaj mu do zrozumienia, że jest ważne poprzez pytanie go o jego zdanie, dawanie przestrzeni do bycia, mimo, że milczy.

O Traktuj je na równi z rodzeństwem. Odpowiednia dawka wyzwań i oczekiwań, którym będzie w stanie sprostać sprawi, że poczuje swoją siłę.

O Wspieraj je w byciu samodzielnym.

Poczucia, że jest dla Ciebie ważne

O Nie pomijaj go w rozmowach z innymi osobami, dawaj mu okazję do wyrażania siebie, nie tylko za pomocą słów, np. poprzez gesty, mimikę, pisanie, rysowanie, itp.

O Jeśli wciąż milczy, komentuj to, co się dzieje, opowiadaj mu, odzwierciedlaj jego uczucia, pokazuj mu, że jest dla Ciebie ważne, a jego obecność miła.

Cierpliwości i niewywierania presji na mówienie, która odnosi przeciwny efekt

O Nie obwiniaj się, jeśli dziecko nie rozmawia np. z członkami dalszej rodziny. Milczenie to objaw choroby, a nie okazywanie niechęci wobec kogokolwiek.

O Zwroty szczególnie trudne to „dzień dobry”, „dziękuję”, „przepraszam”, ponieważ skupiają uwagę innych osób.

Okazji do komunikowania swoich potrzeb, opinii, niekoniecznie poprzez mowę

O Stwarzaj sytuacje, w których dziecko będzie miało możliwość podjęcia decyzji, wyrażenia swojego zdania, dokonania wyboru.

O Kształtuj w nim „tożsamość mówiącego”, czyli osoby, która aktywnie bierze udział w kontaktach z innymi ludźmi. Jego milczenie wynika z lęku, a nie braku umiejętności lub chęci do obcowania z otoczeniem.

Skoordynowanej pomocy specjalisty, nauczyciela, rodziców

O Dbaj o swoje zaangażowanie w pomoc dziecku.
O Bądź w stałym kontakcie z nauczycielami, aby na bieżąco wiedzieć, jak dziecko radzi sobie w przedszkolu/szkole.

Poszanowania jego trudności

O Unikaj rozmów na jego temat w jego obecności. Rozmawiaj z nauczycielami/terapeutami na osobności.

Rodziców, którzy będą dla niego solidnym wsparciem

O Zadbajcie także o swoją relację oraz indywidualne potrzeby, dajcie sobie prawo do odpoczynku, prywatności, intymności, a także do zdystansowania się od otaczających Was problemów. Dziecko będzie mogło wtedy czerpać siłę od Was.

O Wyznaczaj mu rozsądne granice, które pomogą mu lepiej zrozumieć jak funkcjonuje świat i ludzie. Jasne zasady dadzą mu poczucie bezpieczeństwa oraz naucza radzić sobie  z frustracją.

Ułatwień w komunikowaniu się z innymi dziećmi

O Stale poszerzaj krąg osób, w towarzystwie których dziecko czuje się gotowe mówić, np. poprzez kameralne spotkania w domu (uzgadniaj z dzieckiem listę gości).

O Wspieraj je podczas niecodziennych sytuacji, np. przyjęć, wyjazdów, wszelkich znaczących zmian w wypracowanej dotychczas rutynie.

Ułatwień we wchodzeniu w nowe otoczenie

O Zaproś jego nauczyciela/wychowawcę do domu, aby nabrało do niego zaufania, a także żeby tę nową, bezpieczną relację przenieść na grunt przedszkola/szkoły.

Ułatwień w zaspokajaniu potrzeb fizjologicznych

O Pytaj nauczycieli, czy je, pije, odwiedza toaletę podczas pobytu w przedszkolu/szkole.

Obniżenia poziomu lęku

O Zapewnij dziecku wyciszenie, relaks i zadbaj o jego spokojny sen.

O Wprowadź elementy rutyny, przewidywalny plan dnia, zasady.

Spontaniczności, rozluźnienia

O Zachęcaj do spontaniczności poprzez różne aktywności.

O Staraj się rozluźnić atmosferę w domu, żartuj, wykorzystuj swoje poczucie humoru.

OUnikaj nacisku na perfekcyjne wykonywanie zadań. Dziecko potrzebuje pewności, że popełnianie błędów nie musi wiązać się z negatywną oceną (np. poproś o wykonanie jak najbrzydszej pracy).

O Angażuj dziecko w zadania, które można wykonać na wiele równie dobrych sposobów, w których nie istnieje jedna, właściwa odpowiedź.