Kolejna odsłona cyklu „Mutyzm wybiórczy w pigułce”, zawierającego pytania, które rozwieją wątpliwości na temat mutyzmu wybiórczego.

Odsłona 2: DIAGNOZA

1. Dlaczego mutyzm wybiórczy najczęściej rozpoznawany jest u dzieci w wieku przedszkolnym?

Faktem jest, że mutyzm wybiórczy jest najczęściej diagnozowany u dzieci w wieku przedszkolnym. Nie oznacza to jednak, że przedszkole go wywołuje. Raczej dzieje się tak, że dla dziecka, które już wcześniej miało jakieś predyspozycje w jego kierunku, pójście do przedszkola jest na tyle dużym przeżyciem, że widoczne stają się objawy mutyzmu wybiórczego, czyli przede wszystkim milczenie w grupie przedszkolnej. Zatem, pójście do przedszkola raczej pozwala zidentyfikować trudności dziecka, niż je wywołuje.

2. Kto może rozpoznać u dziecka mutyzm wybiórczy?

Bardzo często pierwsze sygnały o milczeniu dziecka w grupie wypływają od nauczyciela w przedszkolu. Nie zawsze jednak tak jest. Może zdarzyć się, że o trudnościach dziecka wcześniej dowiadują się panie pomagające w opiece nad dziećmi. Dzieje się tak dlatego, że oprócz milczenia, dzieci z mutyzmem wybiórczym mogą mieć także trudności z jedzeniem posiłków  w towarzystwie innych osób, z korzystaniem z toalety lub przebieraniem się.

3. W jaki sposób powiadomić rodziców, że podejrzewamy u dziecka mutyzm wybiórczy?

Zapewne każdy rodzic chce dla swojego dziecka jak najlepiej. Jednak nie każdy jest gotowy na to, by przyjąć ze spokojem taką informację. Jeżeli niepokoi nas coś w zachowaniu dziecka, należy podzielić się tym z rodzicami w odpowiedni sposób. Przede wszystkim należy zadbać o komfort rozmowy (np. oddzielne pomieszczenie, wystarczająca ilość czasu). Ponadto, warto zakomunikować rodzicom, że są to podejrzenia, które wymagają dokładniejszej weryfikacji przez specjalistę. Ważną informacją dla rodziców może być to, że wczesne wykrycie mutyzmu wybiórczego znacznie zwiększa szanse na szybkie i skuteczne pokonanie go. Pamiętajmy, że w rozmowie z rodzicem niezwykle ważna jest empatia, rozumienie jego reakcji merytoryczne przygotowanie, a także pokazanie kierunków dalszych działań takich jak np. konsultacja psychologiczna.

4. Jak rozmawiać z rodzicami, którzy nie dostrzegają trudności dziecka?

Rodzicom dzieci z mutyzmem wybiórczym może być trudno uwierzyć, że ich dziecko milczy i jest bardzo zamknięte podczas pobytu w przedszkolu/szkole. Najczęściej, ich dzieci są w domu bardzo swobodne, rozmowne, spontaniczne, a także, tak jak ich rówieśnicy potrafią sprawiać trudności wychowawcze. Bardzo ważne jest, by wiedzieli jaki jest rozdźwięk w funkcjonowaniu dziecka w tych dwóch środowiskach i, że właśnie jest to cechą mutyzmu wybiórczego. Istotną informacją jest także to, że lęk i spowodowane nim milczenie przysparza dziecku dużo negatywnych odczuć, ponieważ nie może m. in. w pełni uczestniczyć w życiu grupy, komunikować swoich potrzeb, czy swobodnie nawiązywać przyjaźni.

5. Kto może postawić diagnozę mutyzmu wybiórczego?

Diagnozę mutyzmu wybiórczego może postawić lekarz psychiatra. Jest ona niezbędna do dostarczenia pomocy dziecku. Nasza praktyka pokazuje, że istnieje bardzo wielu nauczycieli, którzy są bardzo otwarci na współpracę w kierunku pomocy dzieciom z różnymi trudnościami. Im także zależy na tym, by dziecko mogło czerpać z przedszkola/szkoły możliwie najwięcej, by wspierać je w zmaganiach z lękiem i otwierać przed nim nowe możliwości.

Niniejszy artykuł jest chroniony prawami autorskimi przez Poradnię Terapii Mutyzmu „Mówię!”. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Prawa do zdjęcia należą do Freepik. https://www.freepik.com/free-vector/customer-support-call_761110.htm#term=question&page=1&position=24