Nauczyciel w życiu dziecka z mutyzmem wybiórczym jest bardzo ważną osobą. Wielokrotnie zdarza się, że to właśnie on jako pierwszy zauważa trudności dziecka wynikające z mutyzmu wybiórczego. Holistyczne podejście do tego zaburzenia zakłada, że oprócz milczenia w różnych sytuacjach społecznych dziecko przejawia jeszcze szereg różnych innych zauważalnych objawów. Dlatego przy obserwacji dziecka w przedszkolu/szkole szczególną uwagę należy poświęcać trudnościom w takich kwestiach jak np: jedzenie w towarzystwie innych osób, sygnalizowanie potrzeb, korzystanie z toalety, podwyższona wrażliwość sensoryczna, silne skrępowanie. Ponadto, bardzo diagnostyczna jest wyraźna wybiórczość występowania powyższych trudności – dziecko zachowuje się zupełnie inaczej w domu i w przedszkolu/szkole.

Niejednokrotnie zdarza się, że to właśnie nauczyciel rozpoczyna proces uruchamiania pomocy dla dziecka, ponieważ dotychczas niepokojące zachowania nie mogły ujawnić się w bezpiecznym środowisku domowym.

To właśnie nauczyciel/wychowawca może stanowić dla dziecka „kotwicę bezpieczeństwa” podczas wielogodzinnego pobytu w przedszkolu i szkole. Nawet jeśli dziecko uczestniczy w cotygodniowej terapii, to właśnie on spędza z dzieckiem najwięcej jego aktywnego czasu, zyskując całe mnóstwo okazji do tego, by towarzyszyć mu w zmaganiach z lękiem. Aby wiedzieć, jak wspierać dziecko z mutyzmem wybiórczym, potrzebuje rzetelnej wiedzy i kompetentnego opiekuna-specjalisty, z którym skonsultuje swoje strategie postępowania.

Rola nauczyciela jest szczególnie ważna nie tylko w życiu dziecka, ale także rodzica. Nauczyciel ponosi ogromną odpowiedzialność za wykrywanie sfer funkcjonowania dziecka, które wymagają dodatkowej stymulacji. Nauczyciel, który czuje się w obowiązku powiadomić rodzica o pewnych nieprawidłowościach w rozwoju dziecka musi wykazać się dużą odwagą, zrozumieniem i empatią w rozmowie z rodzicem. Musi liczyć się z całą gamą różnych reakcji rodzica, który dowiaduje się, że jego dziecko wymaga pomocy specjalisty, np. psychologa.

Dlatego, niezwykle ważne jest, aby doceniać spostrzeżenia nauczycieli, którzy często znają dzieci z zupełnie innej strony niż ich rodzice. Jakkolwiek bolesne i trudne może być otrzymanie wiadomości, że z dzieckiem „coś jest nie tak”, warto słowa te potraktować jako wyraz troski, a nie krytykę. Wszak zarówno nauczycieli, jak i rodziców łączy wspólny cel – dobro dziecka.


Niniejszy artykuł jest chroniony prawami autorskimi przez Poradnię Terapii Mutyzmu „Mówię!”. Wszelkie prawa zastrzeżone.

 

Prawa do zdjęcia należą do Freepik