Mutyzm wybiórczy to zaburzenie wieku dziecięcego o podłożu lękowym. Jego specyfika polega na niemożności mówienia w niektórych sytuacjach społecznych. W innych sytuacjach dziecko jest w stanie mówić w sposób adekwatny do swojego wieku. Obecnie króluje pogląd, że dziecko rodzi się z predyspozycjami lękowymi, wynikającymi z podatności układu nerwowego. Stają się one bardziej zauważalne dopiero w wieku kilku lat w towarzystwie jakichś ważnych wydarzeń, które mają miejsce w życiu dziecka, np. pójście do przedszkola.

Częstotliwość występowania tego zaburzenia to (wg Journal of the American Academy of Child and Adolescent Psychiatry z 2002 r.) siedmioro dzieci na tysiąc, czyli dwa razy częściej niż autyzm. Mutyzm dotyczy prawie trzykrotnie częściej dziewczynek niż chłopców (proporcja liczby dziewczynek do liczby chłopców wynosi 2,6 do 1).

Tak jak w przypadku wielu innych zaburzeń, wczesna diagnoza i odpowiednia terapia są w stanie w dużej mierze wyeliminować lub co najmniej złagodzić objawy mutyzmu wybiórczego. Bardzo ważne jest uświadomienie rodzicom, że jakiekolwiek wywieranie na dziecku presji odnosi skutek przeciwny od zamierzonego. W takiej sytuacji niezwykle istotne jest okazywanie zrozumienia oraz cierpliwość. Bardzo często milczenie dziecka jest jedynie zewnętrznym objawem innych, głębiej zakorzenionych trudności związanych np. z relacjami wewnątrz rodziny, czy systemem wychowawczym. Często zdarza się, że specjalistyczna pomoc jest potrzebna także rodzicom.

Fundacja na rzecz osób dotkniętych mutyzmem wybiórczym i ich rodzin "Mówię" zapewnia wsparcie, profesjonalną wiedzę oraz pomoc w przezwyciężaniu tego zaburzenia. Jej celami statutowymi są m.in.: pomoc rodzinom, organizowanie warsztatów i grup wsparcia dla rodziców dzieci z mutyzmem z terenu całej Polski. Jest to miejsce przyjazne dzieciom i dorosłym, gdzie na podstawie długoletnich doświadczeń terapeuci niosą kompleksową pomoc w radzeniu sobie z mutyzmem wybiórczym.

Według Międzynarodowej Statystycznej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych ICD-10 kryteria diagnostyczne mutyzmu selektywnego F 94.0 są następujące:

1. Ekspresja i rozumienie języka przez dziecko w granicach dwóch odchyleń standardowych.

2. Możliwa jest do potwierdzenia niemożność mówienia w specyficznych sytuacjach, w

których od dziecka mówienie jest oczekiwane, pomimo mówienia w innych

3. Czas trwania wybiórczego mutyzmu przekracza 4 tygodnie.

4. Zaburzenia nie wyjaśnia brak znajomości języka mówionego wymaganego w

sytuacjach społecznych, w których występuje niemożność mówienia.

Niniejszy artykuł jest chroniony prawami autorskimi przez Poradnię Terapii Mutyzmu „Mówię!”. Wszelkie prawa zastrzeżone.