Kacper jest 8 letnim dzieckiem z mutyzmem wybiórczym. Jako 3 latek rozpoczął przygodę z przedszkolem. Od początku nie nawiązywał kontaktu werbalnego z dziećmi ani z Paniami. Po upływie roku dowiedzieliśmy się od logopedy, że podejrzewa u syna mutyzm wybiórczy. Upłynął kolejny rok, ale pomimo systematycznej współpracy dziecka z logopedą, nadal się do nikogo nie odzywał. Do przedszkola uczęszczał niechętnie, bardzo często chorował. Nie rozmawiał również z lekarzem, stomatologiem, sąsiadami. W domu i z najbliższą rodziną porozumiewał się bez problemu.
Zaczęliśmy poszukiwać informacji za pośrednictwem Internetu. I tak natrafiliśmy na Poradnię „Mówię” w Warszawie. Naszą przygodę rozpoczęliśmy od szkolenia dla rodziców, gdzie poznaliśmy innych rodziców zmagających się z tym samym problemem. Uzyskaliśmy wiele cennych informacji i wskazówek na temat zaburzenia z jakim zmaga się nasze dziecko. Pomimo 200 km odległości, jaka dzieli nas od Warszawy, podjęliśmy decyzję, że rozpoczynamy terapię.
Najpierw Kacper uczęszczał kilka miesięcy na zajęcia indywidualne, odbywające się w cyklu cotygodniowym. Syn bardzo chętnie jeździł i uczestniczył w zajęciach, ale nadal nie utrzymywał kontaktu werbalnego z terapeutą. W międzyczasie odbyliśmy konsultację z logopedą, podczas której Kacper zaczął rozmawiać. Tego samego dnia, po raz pierwszy zamówił samodzielnie pizzę. Z każdym tygodniem obserwowaliśmy jak zmienia się nasze dziecko. Pomimo milczenia w przedszkolu, zaczął nawiązywać kontakt werbalny z kolegami, którzy odwiedzali go w domu, bądź spotykał się na placu zabaw czy boisku. Samodzielnie robił zakupy, kupował bilety wstępu, coraz lepiej odnajdywał się w dużych skupiskach ludzi. Zaczął samodzielnie spać i zasypiać.
W tym samym czasie dziadkowie zakupili pieska ,który stał się jego największym przyjacielem. Bardzo dużo do niego mówił. Po kilku tygodniach odbyły się w przedszkolu warsztaty przedświąteczne. Nie zapomnę jak Kacper, chcąc pochwalić się swoim pupilem, wziął telefon, zaczął pokazywać dzieciom jego zdjęcia, opowiadać o nim. Niestety następnego dnia znowu milczał. Wkrótce zaczął rozmawiać z nami- rodzicami na przedszkolnym korytarzu(w obecności innych dzieci i pracowników przedszkola). Jako miłośnik piłki nożnej zaczął uczęszczać na zajęcia do dziecięcego klubu sportowego. Początki były ciężkie ,ale szybko nawiązał kontakt werbalny z dziećmi i trenerem.
Po wakacjach, w klasie”0” rozpoczęliśmy terapię grupową. Już po miesiącu dziecko zaczęło rozmawiać z Paniami w przedszkolu ”szeptem”. Ćwiczył rolę na zbliżające się Jasełka, którą wyrecytował również na przedstawieniu. Wystąpił także na przedstawieniu kończącym rok szkolny, a tym samym, przygodę z przedszkolem.
Nadeszły wakacje, czas odpoczynku, a zarazem stresu, co przyniesie nowy rok szkolny, już w 1klasie. Postanowiliśmy, że łatwiej będzie naszemu synowi odnaleźć się w nowym środowisku, jeżeli wcześniej pozna wychowawcę. I tak też się stało. Kilkanaście dni przed rozpoczęciem nauki, Kacper spotkał się z Panią. Bez problemu nawiązał kontakt werbalny. Byliśmy szczęśliwi, wierzyliśmy że wychowawczyni bez problemu, będzie mogła sprawdzać jego wiedzę. O wypowiadaniu się na forum klasy nawet nie marzyliśmy. Jak się później okazało ,zupełnie niepotrzebnie. Już w 1 tygodniu nauki dostałam informację, że Kacper głoskuje przy całej klasie, potem, że śpiewa piosenki, że rozmawia z ze szkolnym logopedą, melduje się na świetlicy, podając imię i nazwisko. Wkrótce występuje recytując krótką rolę na ślubowaniu.
Obecnie syn czyta, recytuje, śpiewa na forum klasy. Jest aktywny, sam zgłasza się do odpowiedzi. Porozumiewa się z wychowawcą, logopedą, innymi nauczycielami i pracownikami szkoły. Do szkoły uczęszcza chętnie. Samodzielnie wypożycza książki w bibliotece, robi zakupy w szkolnym sklepiku. Mówi do wszystkich dzieci poza murami szkoły. Ma jeszcze blokadę co do rozmowy z kolegami i koleżankami np. na przerwach, ale wierzymy, że to tylko kwestia czasu.
Pragniemy gorąco podziękować Pani Basi, Pani Magdzie, Pani Sławie, oraz wszystkim osobom zaangażowanym w pomoc naszemu dziecku. Dzięki Wam Kacper może „normalnie” funkcjonować, rozwijać swoje pasje, mieć przyjaciół, coraz odważniej iść przez życie.
Terapia grupowa dała nam, rodzicom, ogromną wiedzę i siłę do przezwyciężania problemów, lęków, z którymi my również się borykaliśmy. Cotygodniowe wsparcie innych rodziców, wzajemna wymiana doświadczeń, relacje z sukcesów innych dzieci dawały ogromną wiarę w to, że naszemu dziecku też uda się pokonać mutyzm. I tak też się stało. Pomimo tego, że Kacper do końca terapii nie rozmawiał podczas zajęć, jej efekty były widoczne w każdym miejscu.
Teraz kiedy po roku znowu odwiedziliśmy Poradnię, udając się na konsultację ,nasz syn od samego początku nawiązał rozmowę z Panią Basią, jesteśmy jeszcze bardziej szczęśliwi, że decyzja i zaufanie którym Was obdarzyliśmy zaowocowało w 100%. Sprawdziło się to ,co nam często powtarzaliście, że ostateczne efekty terapii, czasem widoczne są dopiero po jej zakończeniu i że nie należy się poddawać i wytrwale dążyć do celu. Jeszcze raz bardzo dziękujemy.
Gorąco pozdrawiamy,
Wdzięczni rodzice.
Prawa do zdjęcia należą do
Freepik.