Wpis ten dedykuję wszystkim nauczycielom, którzy dowiedziawszy się, że mają lub będą mieli w klasie dziecko z mutyzmem wybiórczym, zaczęli zastanawiać się:
„Jak mogę jej/mu pomóc?”
Pytanie to jest kluczowe w niesieniu pomocy dziecku, które milczy z powodu lęku. Uruchamia ono cały proces wsparcia w walce z tym podstępnym zaburzeniem. A zatem: „CO Z TYM ZROBIĆ?”
- DOWIEDZIEĆ SIĘ!
Świadomość natury, przyczyn, czynników wspierających i hamujących proces terapii znacząco wpływa na planowany i spontaniczny sposób postępowania z dzieckiem. Nauczyciel, który WIE, że dziecko z MW milczy z powodu paraliżującego lęku, a nie dlatego, że się uparło, sprawdzi jego wiedzę np. podczas przerwy, a nie na forum klasy.
- POZNAĆ DZIECKO I JEGO EDUKACYJNĄ HISTORIĘ
Obraz mutyzmu wybiórczego u każdego dziecka jest nieco inny – trudności towarzyszące temu zaburzeniu są niekiedy bardzo liczne i objawiają się z różną intensywnością. Dobra znajomość konkretnego dziecka i jego trudności pozwala dostosować oddziaływania celnie odpowiadające na jego potrzeby. Co więcej, dobra znajomość historii przebiegu tego zaburzenia pomaga zaprojektować kolejne, spójne oddziaływania.
- NAWIĄZAĆ KONTAKT Z RODZICAMI/OPIEKUNAMI
Skarbnicą wiedzy na temat dziecka są jego rodzice, a korzystanie z tego zasobu pozwala zaoszczędzić cenny czas w poznawaniu dziecka. Co więcej, pozwala sporządzić pełny obraz psychologiczny dziecka i jego rodziny, a ten potrafi być bardzo różny w zależności od okoliczności, w których znajduje się dziecko.
- DOSTOSOWAĆ SWOJE STRATEGIE POSTĘPOWANIA
Ilość sposobów na dotarcie do dziecka z MW jest nieskończona. W praktyce nauczyciela bardzo często są to momenty, które niewykorzystane w odpowiedni sposób udaremniają nawiązanie wspierającej relacji będącej podstawą walki z lękiem i milczeniem.
- WSPÓŁPRACOWAĆ ZE SPECJALISTAMI
Znajomość szerokiego spektrum dzieci z MW pozwala specjalistom zyskać kompleksowy ogląd tego zaburzenia. Bogate doświadczenie specjalisty jest zasobem, z którego nauczyciel może czerpać tyle, ile potrzebuje, by pomóc swojemu podopiecznemu.
- UWIERZYĆ W SWOJĄ MOC
Jakakolwiek pomoc dla dziecka z MW jest lepsza niż jej brak. Terapia MW to nie czary – to zestaw oddziaływań, które wspierają dziecko w najtrudniejszych obszarach funkcjonowania. W stosunkowo łatwy sposób można je poznać i tak zaaranżować pracę z dzieckiem, by być dla niego ważnym wsparciem.
Barbara Ołdakowska-Żyłka
