W pomocy dziecku dotkniętemu mutyzmem wybiórczym ogromna rolę odgrywają rodzice i opiekunowie. Każda trudność, z którą boryka się dziecko, powoduje również napięcie bliskich. Podajemy kilkanaście konkretnych wskazówek, jak pomóc swojemu dziecku. Pamiętajmy jednak o tym, że powinno być ono objęte profesjonalną opieką. Specjalista będący w stałym kontakcie z dzieckiem i rodziną, znając dokładnie ich sytuację, nakreśla dokładny plan pomocy.

1. Pamiętaj o tym, że mutyzm wybiórczy jest zaburzeniem lękowym o podłożu genetycznym. Nie ma więc żadnej twojej winy, że twoje dziecko jest dotknięte tym zaburzeniem.
2. Dziecko dotknięte mutyzmem wybiórczym nie mówi, dlatego że się boi, a nie dlatego że się uparło.
3. Stwarzaj sytuacje do komunikacji werbalnej.
4. Masz bardzo duży wpływ na pomoc swojemu dziecku.
5. Pamiętaj o tym, że selektywne mówienie jest tylko jednym z objawów tego zaburzenia. Pomagając dziecku nie zapominaj o innych obszarach jego trudności np. dużym napięciu, kłopotach w nawiązywaniu relacji, zablokowaniu w wyrażaniu uczuć, trudnościach w sygnalizowaniu i realizowaniu potrzeb fizjologicznych, problemach w jedzeniu, piciu w placówkach, a nie kiedy w innych miejscach publicznych.
6. Pytaj nauczycieli, jak twoje dziecko funkcjonuje w szkole czy przedszkolu.
7. Staraj się nie wywierać presji na dziecko. Presja bowiem nasila objawy lękowe.
8. Chcąc uzyskać rozwój komunikacji werbalnej, stwarzaj dziecku warunki, w których jest możliwe obniżenie napięcia (np. swobodna zabawa, gry planszowe). Pamiętaj – każda komunikacja jest lepsza niż brak komunikacji, ale pracujemy w kierunku uzyskania komunikacji werbalnej. Każdy wyraz dźwiękonaśladowczy, odgłosy zwierząt czy śmiech jest lepszy od pokazywania.
9. Doceniaj wysiłek dziecka, a nie tylko rezultaty. Opisuj jego sukcesy w kameralnych warunkach. Kiedy dziecko słyszy głośne komentarze, bardzo często je to płoszy.
10. Pracuj na autonomię i samodzielność dziecka. Terapia mutyzmu wybiórczego to jest terapia autonomii i poczucia własnej wartości dziecka.
11. Nie wywieraj presji na zwroty grzecznościowe, one są dla dziecka mutystycznego bardzo trudne.
12. Pamiętaj o dbaniu o siebie, korzystaj ze wsparcia, a przedtem poszukaj profesjonalnej pomocy. Korzystaj ze specjalistycznej literatury.
13. Twoje dziecko nie jest w żadnym razie dziwne, na to zaburzenie cierpi siedmioro dzieci na tysiąc.
14. Buduj pomost pomiędzy miejscem, w którym dziecko mówi i czuje się bezpiecznie (dom) a miejscem, w którym nie czuje się bezpiecznie i milczy (np. przedszkole, szkoła). Zapraszaj kolegów swojego dziecka z grupy czy klasy do domu.
15. Zadbaj o to, aby nauczyciel poinformował grupę lub klasę przedszkolną o tym, z jakimi trudnościami zmaga się twoje dziecko.
16. Zadbaj o to, aby nie mówić nad głową dziecka, czyli np. podczas odbierania go ze szkoły czy przedszkola.