Pomoc dla dziecka z mutyzmem wybiórczym powinna być wielowymiarowa i wielopłaszczyznowa. Wielokrotnie opisujemy, w jaki sposób można zapewnić dziecku kompleksowe i całościowe wsparcie w pokonywaniu lęku i wynikającego z niego milczenia. Na szczególną uwagę w tym zakresie zasługuje rola rodziny, bez zaangażowania której terapia najprawdopodobniej nie będzie przynosiła spodziewanych efektów.
Aby dziecko dostało pomoc, potrzebne jest wsparcie rodzica. Rodzica, który zadba o kontakt ze specjalistą, który zdobędzie wiedzę na temat zaburzenia, który zintegruje ją z obrazem własnego dziecka, który będzie towarzyszył dziecku w procesie terapii. Co więcej, pomocny rodzic to taki, który jest również gotowy na to, by kwestie terapeutyczne obejmowały w pewnym stopniu także jego osobę oraz relacje pomiędzy poszczególnymi członkami rodziny lub osobami znaczącymi dla dziecka. Niekiedy rodzice stoją przed wyzwaniem polegającym na zmierzeniu się z własnymi, często trudnymi i głęboko zakorzenionymi przekonaniami, które mają znaczenie w procesie terapii.
Zanim jednak dziecko trafi pod opiekę specjalisty, często musi zajść wiele zdarzeń, dzięki którym właśnie tak się stanie. Najczęściej związane są one z osobą, która czuje największą odpowiedzialność za dziecko, czyli z rodzicem. Na tym etapie zmagań z mutyzmem wybiórczym rodzic musi dowiedzieć się czym jest to zaburzenie, w jaki sposób jest ono pojmowane według najnowszych standardów. Najczęściej właśnie w tym momencie rodzic zwierza się innej bliskiej, dorosłej osobie, że niepokoi go zachowanie/stan jego dziecka, że nie rozumie dlaczego zachowuje się właśnie w taki sposób, że wyczerpał już własne sposoby na sprawienie, by dziecko zmieniło swoje postępowanie. Warto zauważyć, że już na tym etapie rodzic może napotkać na sytuacje konfliktowe, czy trudne doświadczenia.
Pomoc dziecku z mutyzmem wybiórczym wymaga od rodziców dysponowania możliwościami związanymi z czasem poświęcanym na terapię, relacjami pomiędzy innymi członkami rodziny (uwzględnianie potrzeb wszystkich pozostałych członków rodziny), a także finansami. Warto, aby rodzic był także świadom jakie zadania na nim spoczywają, m.in. zakomunikowanie dziecku tego, że ma pewną „chorobę”, która wymaga zwrócenia się po profesjonalną pomoc, nawiązanie współpracy z placówką edukacyjną, koordynowanie współpracy niekiedy wielu specjalistów, zapewnienie dziecku pomocy od strony formalnej, poinformowanie rodziny o sytuacji dziecka, a w końcu przyjęcie diagnozy, podjęcie terapii i przestrzeganie wynikających z kontraktu zobowiązań.
Mówiąc o terapii dziecka z mutyzmem wybiórczym, często nie doceniamy znaczenia rodziny, która odgrywa bardzo ważną rolę w budowaniu drugoplanowych, ale niezwykle istotnych elementów procesu terapeutycznego. To ona jest bowiem dla dziecka źródłem najbardziej podstawowego poczucia bezpieczeństwa, czy wzorem budowanych relacji.
